Νέα/News

Ήταν ένα ωραίο πρωινό του Μαρτίου όταν όλη η χώρα ξαφνικά χρειάστηκε να καθίσει πίσω από μία οθόνη και ν’ αρχίσει να διδάσκει, να μαθαίνει ή να δουλεύει εξ αποστάσεως. Τίποτα δεν μας είχε προετοιμάσει γι’ αυτό που θα επακολουθούσε, κι όμως υπήρχε ένας ενθουσιασμός γύρω από το καινούριο εγχείρημα, που έμελλε ν’ αποτελέσει ευχάριστη έκπληξη για όσους από εμάς ήμαστε ήδη μπασμένοι στα κόλπα του e-learning και της τηλεργασίας αλλά απόλυτα σοκαριστική εμπειρία για όσους δεν γνώριζαν!

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα γρήγορα πλημμύρισε με έξοχους όρους: σύγχρονη και ασύγχρονη μάθηση, πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης, απομακρυσμένη διαχείριση έργου, τηλεδιάσκεψη, και άλλες τέτοιες εντυπωσιακές φράσεις. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές, μέχρι τη στιγμή τουλάχιστον που οι «αρχάριοι» χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τις τεχνικές απαιτήσεις του τολμήματος. Τότε, άρχισε η γκρίνια!

Κι όμως, η εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν είναι καινούρια ιδέα! Θυμάται κανείς τα μαθήματα δι’ αλληλογραφίας, μέσω ραδιοφώνου και τηλεόρασης, και αργότερα, τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας με κασέτες/ βιντεοκασέτες/ κ.λπ.; Απλά, το διαδίκτυο την βοήθησε να επεκταθεί πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά. Ήδη μετά το 2000 γίνονται κάποια δειλά βήματα και στην Ελλάδα, ενώ στο εξωτερικό, η διαδικασία έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Το 2015, η βιομηχανία της τηλεκπαίδευσης άγγιζε τα 107 δις δολάρια και πολλοί εκτιμητές μελλοντικών τάσεων έβλεπαν το μέλλον της εκπαίδευσης να μετακινείται online.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: γιατί ήμαστε τόσο απροετοίμαστοι για κάτι που – οι ενδιαφερόμενοι τουλάχιστον – βλέπαμε να έρχεται επί δεκαετίες; Και δεν μιλώ απαραίτητα για τους μεμονωμένους χρήστες του διαδικτύου αλλά για τους εκπαιδευτικούς κάθε ειδικότητας και τους επίσημους ή λιγότερο επίσημους φορείς. Πώς είναι δυνατόν μια εξελιγμένη, εγγράμματη κοινωνία να γνωρίζει τόσα πολλά για το lifestyle, τις νέες τεχνικές βαφής νυχιών, τα οφέλη του crossfit και του Krav Maga και κάθε λεπτομέρεια των τηλεοπτικών και διαδικτυακών σειρών, αλλά ταυτόχρονα τόσα λίγα για την εκπαίδευση των παιδιών της και το μέλλον των επαγγελμάτων της;

Και το λέω με συμπάθεια: δεν υπάρχει τίποτα κακό στην προαγωγή της καλής υγείας και εμφάνισης. Η όλη διαδικασία αρχίζει να γίνεται ύποπτη μόνο όταν λειτουργεί προς αποκλεισμό κάθε άλλης υγιούς σκέψης και γνώσης. Απαντήσεις δεν νομιμοποιούμαι να δώσω εγώ, ούτε είναι αυτός ο σκοπός της ανάρτησης. Αλλά με το προνόμιο της αναδρομής (15 χρόνων πια), θα ήθελα να επισημάνω 2-3 βασικές αρχές της τηλεκπαίδευσης, για τις οποίες δυστυχώς κανείς δεν ενημέρωσε παιδιά και εκπαιδευτικούς πριν τη χρήση του βίαιου σοκ με το οποίο ήρθαν αντιμέτωποι μπροστά στην κάμερα. Με σειρά προτεραιότητας λοιπόν είναι οι εξής:

• Ο Κώδικας Δεοντολογικής Συμπεριφοράς στο Διαδίκτυο (Netiquette) [όρος δόκιμος από το 1983!],
• Η Εξοικείωση με τα Συστήματα Διαχείρισης Τηλεμαθημάτων (Learning Management Systems, ή LMS για συντομία) και τα άλλα εργαλεία τηλεκπαίδευσης,
• Η Διαχείριση Εικονικής Τάξης (Virtual Classroom Management).

Αυτές οι αρχές βρίσκουν βέβαια εφαρμογή και σε άλλες χρήσεις του ίντερνετ (Logistics, Τηλεργασία, Πλατφόρμες Κοινωνικής Δικτύωσης, κ.λπ.) και είναι άξιο απορίας γιατί κανείς δεν ενημερώνει-εκπαιδεύει κατάλληλα τους χρήστες κατά τη στιγμή που, όλο και νωρίτερα, τους παρέχουν απλόχερα τις ηλεκτρονικές συσκευές που θα τους επιτρέψουν την πρόσβαση στον υπέροχο – κατά τα άλλα – κόσμο του ίντερνετ.